Reeds lang gonst het van de geruchten om het Brasschaats Woon Zorgcentrum Vesalius te privatiseren wegens “te duur en verlieslatend”. Deze zorgsector vergt echter enorm veel inzet van het personeel.
Na een ludieke actie tijdens het feest van toenmalig burgemeester Jan Jambon op 24 augustus werd de bezorgdheid duidelijk gemaakt door ruim 170 vakbondsleden, personeelsleden en sympathisanten. Daarna zijn de vakbonden zelf naar het bestuur gegaan met een sluitend plan om toch te besparen maar zonder te privatiseren. Tijdens de openbare zitting van 22 oktober werd er besloten de ingediende voorstellen een kans te geven en op 15 december de knoop door te hakken.
De verwachtingen waren dan ook hoog maar de spanning was te snijden. Vooraf benadrukte vakbondsafgevaardigde Rob Eeman zijn bezorgdheid: “omwille van een slechte communicatie blijven personeel, zorgvragers en familieleden op hun honger zitten. In onze voorgestelde maatregelen is er een duidelijk evenwicht tussen kwaliteit en financiële middelen. We vrezen echter voor een zoveelste uitstel van beslissing.”
15 december om 17.30u vond eerst een gesloten zitting plaats. Na lang wachten werd de opgekomen delegatie van vakbonden, personeel en pers ontvangen.
Schepen en OCMW-voorzitter Bart Brughmans benadrukte dat “de kwaliteit van de zorgverlening centraal staat. Sinds juli 2014 zijn er een 6-tal voorstellen ingediend door externe partners, zowel private als publieke instellingen.
Vanaf half september is de jury begonnen met de evaluatie van deze voorstellen waar het financiële aspect voorop staat maar ook de kwaliteit van de zorgverlening.
Er zal i.s.m. de vakbonden een externe deskundige aangesteld worden (maart 2015) om de werking meer efficiënt te maken. Sinds de nieuwe regeringsvorming zijn heel wat reglementeringen aangepast, hetgeen het voor lokale besturen niet makkelijk maakt.
De publieke woonzorgcentra zijn sinds kort verplicht samen te werken met private centra” zo vervolgt Brughmans.
Na wat heen en weer gepraat voelden de vakbonden zich gefnuikt omdat er beloofd werd om tijdens deze zitting tot een definitief besluit te komen. Niet dus.
Het ongenoegen was bij vakbonden en personeelsleden zeer groot.
Het ingediende voorstel door de vakbonden wordt ingetrokken en van hun kant is er geen enkele vorm van medewerking meer betreft privatiseringsplannen.
Vakbondsafgevaardigde Rob Eeman: “wij zijn als vakbond zo ver gegaan om voorstellen in te dienen, dit is echter het werk van het bestuur”.
Nog geen beslissing dus…komen er acties? Zeker, wanneer en hoe daarover wordt druk overlegd.
De commentaren achteraf waren duidelijk: “wij staan als personeel onder druk, werken zeer hard en voelen ons bedrogen, we weten nog niets, onbegrijpelijk, hoe worden wij behandeld?”.
Wordt jammer genoeg nogmaals vervolgd.
Luc Rampart
