De troostplek in de tuin van wzc Aalmoezenier Cuypers
STABROEK -In de tuin van wzc Aalmoezenier Cuypers bevindt zich de enige troostplek in de regio. Bewoners, familie en die een dierbare zijn verloren, kunnen er terecht om te rouwen, herinneringen op te halen en om de pijn van het verlies een tastbaar plekje te geven. Maar ook wie geen connectie heeft met het woonzorgcentrum vindt er een plekje om in stilte verdriet te verwerken en te rouwen.
“Het idee voor een troostplek leefde al langer binnen ons woonzorgcentrum. Toen zag ik de oproep van het Delafonds waarin gevraagd werd om projecten rond rouwen en verwerken van verdriet in te dienen. Meteen kwam er vaart in de ontwikkeling van ons project. Ook Coda, een centrum voor palliatieve zorg, werkt samen met het woonzorgcentrum om brede palliatieve ondersteuning te bieden. Belangrijk is dat het project van deze troostplek is gedragen door zowel personeelsleden als bewoners. Als gelijken hebben ze deze plek vormgegeven. Een van de bewoonsters maakte een bloemstuk, terwijl Farrah Haemelinck, verpleegkundige in ons woonzorgcentrum, een kunstwerk creëerde dat een plek krijgt op de troostplek”, benadrukt Griet Destatsbader, algemeen directeur van WZC Aalmoezenier Cuypers.
“Deze zomer ben ik begonnen met een nieuwe hobby, namelijk beeldhouwen”, vertelt Farrah. “Ik heb een vogel op een rots gemaakt, geplaatst op een houten zuil. De vleugels staan symbool voor vriendschap, het hart voor liefde, en de veren voor hoop. Het is een rots in de branding. De houten structuur symboliseert de levensweg die elke bewoner heeft afgelegd.”
Farrah Haemelinck, verpleegkundige in het woonzorgcentrum, creëerde het kunstwerk dat een plek kreeg op de troostplek”,
Geen sterkte, wel begrip
Alex de Kind, directeur van Coda, benadrukt het belang van dergelijke plekken: “Rouw is een proces dat tijd nodig heeft. Bij een overlijden, voelen velen onder ons zich onzeker en vaak wordt aan de familie veel sterkte toegewenst. Laten we dat niet meer doen. Bij een overlijden moeten we niet perse sterk zijn. We mogen zijn wie we zijn en op dat moment is dat vaak broos en kwetsbaar. Dat is moment om aan de familie begrip en compassie te tonen. Dikwijls komt het besef pas na enkele maanden en een plek als deze kan mensen helpen om dat rouwproces te doorlopen. Binnenkort worden er bankjes toegevoegd aan de troostplek en dat zal mensen ook uitnodigen om met elkaar in gesprek te gaan en bijvoorbeeld te vragen waarom iemand hier zit. In de regio Noord-Antwerpen is deze troostplek uitzonderlijk ook al is er wel degelijk een behoefte aan meer plekken als deze.”
Marysia Kluppels, woordvoerster van DELA, is trots op de troostplek. “Met ons fonds willen we initiatieven als deze steunen om het afscheid draaglijker te maken. De inplanting is ook belangrijk. Deze troostplek in de tuin van het wzc ligt midden in de Polder en we weten dat de natuur rust kan brengen voor wie rouwt. Ook het kunstwerk brengt hier rust ”, vertelt ze.
Tijdens de opening konden bezoekers een steen nemen en daarop de naam van een overleden dierbare schrijven. De steen werd dan bij het kunstwerk gelegd. Hem meenemen naar huis kan ook.
Erik Vandewalle
