Concertavonden Koninklijke Fanfare De Verbroedering waren een succes

De Koninklijke Fanfare De Verbroedering Zandvliet

Het werd weerom een geweldig muzikaal weekend in het Armenstraatje te Zandvliet.  Op vrijdag 28 en zondag 30 april hield De Koninklijke Fanfare De Verbroedering haar concertavonden. Het werd een avond met een zilveren strikje, want dirigent Rudi Versweyveld staat al 25 jaar voor zijn orkest met vol overtuiging! Dat moest wel extra in de verf worden gezet.

Alle muzikale werken werden leuk en warm aan elkaar gepraat door Ingrid Cloots, de vaste presentatrice voor de fanfare.

Presentatrice Ingrid Cloots

De fanfare begon aan hun avond zeer statig met ‘Barnard Castle’ van Goff Richard, meteen gevolgd door ‘The Dream’, de titelsong van een Friese film die gaat over de geruchtmakende gerechtelijke dwaling aan de Rechtbank van Leeuwarden. Nadien kwam de musical ‘The Women in white’ van A.L. Webber aan bod. Minder bekend misschien, maar zeker gesmaakt door het publiek was het nummer ‘I Believe my hart’. Met de volgende compositie ‘Crimson Tide’ lieten de muzikanten hun dirigent de spanning van het verhaal op het publiek afkomen. Het zesde werk, het verhaal van een oorlogsserie met regie van Steven Spielberg en Tom Hanks, nl. ‘The Pasific’ werd weerom mooi gebracht. Als afsluiter van het eerste deel, koos de dirigent voor ‘Lake of the moon’ van Kevin Houben.

Nieuwe dirigent jeugd

De nieuwe jeugdirigente Marjolein Vermeylen

Na de pauze was het eerst de beurt aan de jeugd in een vernieuwde versie. Hubert Sleymer, die de jeugd jarenlang onder zijn vleugels had, heeft met veel goesting de dirigeerstok overgedragen aan Marjolein Vermeylen, één van de eigen muzikanten. Zij openden na de pauze met ‘Disco city’ van Charles Michiels. Het werd een fantastische uitvoering, met een zeer groot en dankbaar applaus van alle aanwezigen.

De jeugdfanfare met achteraan in het midden Hubert Sleymer

Daarna was het terug aan heel het korps om plaats te nemen op hun  stoel voor het vervolg. ‘Going

home’ werd de opener van nog een heel spannend en verrassend tweede deel. Nummer 10 in de rij werd vertolkt door onze euphonium Tim De Meulder. Op een wonderbaarlijke wijze bracht hij het ‘One Voice’ in een bewerking van Ray Farr. Nummer 11 was een ‘specialleke’”. Naar aanleiding van zijn 25 jaar dirigent moest er toch iets extra uit de bus komen. Het supermooie idee kwam van Rudi zelf: samen met zijn vrouw Patricia en hun dochter Lynn brachten ze een trio-solo. Ze brachten ‘The Prayer’,  een compositie van Carole Bayer Sager o.l.v. solo- kornettist Ivo Hendrickx. Iedereen zat op het puntje van zijn stoel, naar de familie Versweyveld en hun muzikanten te luisteren.

Rudi Versweyveld met zijn vrouw Patricia en dochter Lynn

Het bewees nogmaals dat deze familie een vat vol muziek is. Er volgde een geweldig luid applaus voor dit hoogtepunt van de namiddag. Er volgde nog enkele nummers maar alvorens het laatste stuk in te zetten, nam voorzitter Marcel Zoons even het woord. Hij dankte de presentatrice Ingrid,  jeugd-dirigente en lesgever: Marjolein, jeugd – percussie leerlingen: Stefan. Hubert Sleymer werd extra bedankt voor de jarenlange begeleiding van de jeugd met een pakket waarbij o.a. een zeer mooie karikatuur van Hubert met zijn jeugd, gemaakt door één van onze bugel-spelers Sven Vanderbecken. De dirigent Rudi werd voor 25 jaar voor zijn pupiter ook extra bedankt – en kreeg ook een mooi pakket waarbij o.a. ook een mooie karikatuur van Rudi als dirigent, ook gemaakt door Sven. Daarna werd het laatste stuk van de avond gespeeld ‘The Greatest show on earth!’ van Alan Fernie. Het publiek was laaiend enthousiast, en een BIS-nummer drong zich op.  Zo gevraagd, zo gedaan… 

Rudy kreeg nog een leuke attentie

Rudi nam zijn ‘bisnummer’ bij de hand, en deed teken dat men mocht beginnen… Maar de muzikanten luisterden niet, Alex en Tim begonnen iets anders te spelen, het waren de tonen van ‘Hey Jude’ (Rudi’s liedje) – de mannelijke muzikanten stonden recht en begonnen aan hun tekst voor Rudi, volgende strofe stonden de meisjes-muzikanten recht en zongen hun versie, en de laatste strofe iedereen samen het refrein samen met het publiek! “Bedankt Rudi en blijf nog nog lang bij ons.”, klonk er. Dit had hij nu echt niet verwacht, we zagen een zeer gelukkige en een beetje emotionele dirigent. Maar het echte bisnummer ‘Clog Dance’ moest dan nog komen en was de echte afsluiter van een mooie weekend. 

DEEL DIT ARTIKEL

Facebook
Twitter
LinkedIn

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *