Fotograaf Robert Biesemans (midden) wint de cultuurprijs
KAPELLEN – Dit jaar kwamen naast serigraaf Peter Bekaert ook striptekenaar Bernard Michiels in aanmerking voor de cultuurprijs. Dat Biesemans met de prijs aan de haal gaat, verbaast niet echt. Robert Biesemans behoort tot het select clubje van de 1 procent van de 50.000 Europese beroepsfotografen en mag zich daarom ook Qualified European Photographer noemen. De winnaar kan ook prat gaan op internationale erkenning
“Ik ben op mijn tiende begonnen. Ik ging prijzen vragen in fotowinkels van toestellen die ik toch niet kon betalen. Zo kon ik de droomtoestellen toch eens even vasthouden. Met telkens een catalogus rijker vergeleek ik de specificaties en leerde ik bij”, aldus Robert Biesemans. Jaren later kon de laureaat van zijn hobby zijn beroep maken en breekt hij met zijn foto’s ook internationaal door. Artistieke foto’s, portretten, bedrijfsopdrachten, privélessen, workshops, Robert Biesemans doet het allemaal.
Kijken
Het meest nauwkeurig “instrument” dat een fotograaf gebruikt zijn zijn ogen. Een foto maak je met je ogen. Al de rest is noodzakelijke technologie, maar daar draait het niet om. Ik zoek en zie graag kleine details, die samen heel veel zeggen. Bij mij primeert het artistieke. Je ogen ler
en gebruiken. Snel weten waar je moet zoeken. Licht en dingen zien en daarvan een foto maken.
”Als ik mag kiezen welk reportagewerk ik het liefst doe, dan staan dansen, ballet, klassieke concerten en koren op de eerste plaats. Alles waar sfeer is en waar met weinig licht moet worden gewerkt, is steeds een uitdaging voor mij. Ik gebruik zo goed als nooit een flitser. Ik heb al verschillende keren de naam gekregen van “onzichtbare fotograaf”. Ik loop inderdaad niet in de weg en probeer niet te storen. Een fotograaf moet niet in het middelpunt staan. Nu ik deze cultuurprijs krijg, sta ik wel centraal en dat vind ik moeilijk.”
Echte leven
“Een fotograaf moet het echte leven tonen, de realiteit moet je niet verbloemen. Sommige foto’s van mij zijn dan ook echt confronterend en soms ook shockerend. Ik zal echter nooit shockeren om te shockeren, maar wel om maatschappelijke onderwerpen onder de aandacht te brengen. Dit is bijvoorbeeld een foto van een paneel dat ik maakte rond zelfverminking. Geen gezellig onderwerp, maar wel realistisch. Een ander paneel bestaat uit foto’s van intrafamiliaal geweld. Ook hier confronterend beeldmateriaal. Een fotoshoot die ik me nog altijd herinner is die van een vrouw, die naaktfoto’s van zichzelf wilde en bij elke foto zei dat ze wel mooi was. Op het einde van de sessie verklapte ze me dat haar man elke dag opnieuw zei hoe lelijk ze wel was. Haar psycholoog had haar deze fotoshoot geadviseerd. Met succes, want de dame in kwestie hervond haar eigenwaarde en zelfvertrouwen.”
Aan de cultuurprijs hangt ook een cheque van duizend euro. Dat geld wil Biesemans onder meer gebruiken om in de loop van volgend jaar in Kapellen een solotentoonstelling te organiseren. (erva)
www.robertbiesemans.be
