Zet prema(ma)tuur in de bloemetjes

Op 10 mei  verdienen alle mama’s het om in de bloemetjes gezet te worden. Toch verdienen mama’s van prematuren vandaag nog dat kleine beetje extra aandacht.
Geen roze wolk voor mama’s die een prematuurtje ter wereld hebben gebracht. Zij zijn immers in het ouderschap gegooid. Ze kunnen geen rustige babbel slaan bij het geboortebezoek over luiers en borstvoeding, maar moeten gesprekken voeren vol medisch vakjargon van ziekenhuispersoneel over beademingsapparatuur en longrijping. Geen cadeautjes uitpakken van de geboortelijst, maar een heksenjacht voeren naar kleine kledingmaten die amper bestaan.
Premature baby’s hebben meer zorg nodig dan andere kindjes.  Zij kampen vaak met gezondheidsproblemen, maar waar velen niet bij stilstaan is dat er ook praktische problemen voorkomen. Kortom: mama’s van couveusekindjes zitten niet op een roze wolk na de geboorte, maar beleven een chaotische periode zonder een moment van rust.
Om die ouders op te vangen en tips te geven, heeft Wini Echelpoels een initiatief opgestart. Ouders van prematuren is een vzw die heel graag mama’s van prematuren, maar natuurlijk ook papa’s, een hart onder de riem wil steken. Dit doet de vzw door praatavonden te organiseren waarbij ouders van couveusekinderen van gedachten kunnen wisselen en hun ervaringen met elkaar kunnen delen.
Zondag 5 juli organiseert Ouders van prematuren vzw een familiedag. Voor meer informatie kan u terecht op: www.oudersvanprematuren.be
Ouders van prematuren vzw
Ouders van prematuren of OVP werd oorspronkelijk bedacht door Wini Echelpoels. Ze heeft al enkele jaren contact met lotgenoten via verschillende multimedia en is recent ook gestart met de organisatie van praatavonden waar ouders van prematuren samen van gedachten wisselen en ervaringen delen.
Het doel van de praatgroep is om ouders van te vroeg geboren kinderen bij elkaar te brengen. De groep ouders is zeer divers: ouders van extreem-prematuren die maanden op neonatologie verbleven tot ouders die slechts enkele dagen op neonatologie hebben verbleven. Ouders die op voorhand wisten dat ze op neo terecht zouden komen (omwille van een meerling bijvoorbeeld) tot ouders die geen idee hebben wat hen overkomt. Ouders van kindjes die het halen, ouders van kinderen die er een handicap aan overhouden en ouders van kindjes die sterven.