Aan het monument in Hoevenen leggen kinderen bloemen neer
De viering van de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog begon al redelijk vroeg toen alle betrokkenen al om halftien verzamelden aan het Frans Oomsplein in Hoevenen om zich dan in stoet te begeven naar her monument op de hoek van Antwerpse steenweg/Molenstraat.
Ter plaatse werd heel de plechtigheid muzikaal ondersteund door de Koninklijke Fanfare Verbroedering uit Stabroek en in aanwezigheid van delegaties van de politie, de jeugdbrandweer en leerlingen van de Gemeentelijke Basisschool De Rekke. Burgemeester Rik Frans legde een krans neer, en verklaarde in zijn toespraak dat wij hier niet alleen de wapenstilstand van 11 november 1918 herdenken, maar dit is ook een bezinning over alle oorlogen in deze roerige wereld. Frans uitte ook zijn tevredenheid over het feit dat elk jaar meer burgers aan deze stemmige plechtigheid deelnemen. De “Last Post” weerklonk nog, en er was ook nog een gebed uitgesproken door parochieassistente Riet van Camp. Tenslotte mochten de leerlingen van De Rekke nog het Vredeslied zingen.
In Stabroek werd aan het oorlogsmonument op het Kerkplein een plechtigheid gehouden ter nagedachtenis van de overledenen van de ‘De Groote Oorlog’ van 1914-1918. Vooraf werd er in de Sint Catharinakerk een eucharistieviering opgedragen, voorgegaan door deken J. Barzin.
Burgemeester Rik Frans legde nadien een bloemenkrans neer aan het oorlogsmonument en droeg het gedicht voor “For the Fallen” van Laurence Binyon – Ode of Remembrance. De Koninklijke Fanfare Verbroedering luisterde de plechtigheid aan het monument op en speelde ‘Amazing Grace, de ‘Last Post, gebracht door Ivo Verbaekel, de Nationale Hymne en de Vlaamse Leeuw. De jongeren van de Vrijwillige Brandweer van Stabroek brachten een eresaluut.
In zaal Moorland werd een receptie aangeboden en Burgemeester Rik Frans hield een toespraak.
Rik Frans: “Telkens weerklinkt bij het einde van een oorlog de oproep “Nooit meer oorlog!” en dat was ook in 1918 het geval. Nog geen twintig jaar later brak de Tweede Wereldoorlog uit en ook na 1945 bleef de wereld verdeeld en onveilig, geteisterd door Koude Oorlog, koloniale oorlogen, burgeroorlogen, terrorisme en genocide. Vandaag de dag zijn er nog talloze brandhaarden in de wereld, waar mensen lijden onder geweld, onderdrukking en onrecht. Denk maar aan de situatie in Gaza, waar het Israëlisch – Palestijns conflict al decennia lang aansleept en waar onschuldige burgers slachtoffer van zijn. Of denk aan Oekraïne, waar een territoriaal geschil tussen Rusland en het Westen uitmondde in een gewapende opstand en illegale annexatie en een oorlog”
Jammer genoeg wil de mensheid helaas niet leren uit het verleden
Rik Frans riep op om niet alleen te rouwen om de doden, maar ook te werken aan de toekomst. Om niet alleen te hopen op een betere wereld, maar ook actief bij te dragen aan de opbouw ervan. Om niet alleen te dromen van vrede, maar ook de dialoog aan te gaan met de andere, hoe verschillend die ook mag zijn.
“Liefde is een werkwoord, vrede is eveneens een werkwoord! Ik hoop samen met jullie dat de slogan “Nooit meer oorlog” die prijkt op de IJzertoren in Diksmuide, ooit de waarheid wordt”, besluit Rik Frans.
