Op De Vijverhoeve in Woensdrecht was het op zaterdag 5 november een drukte van belang. 19 vrijwilligers stonden klaar voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt van het 16 hectare grote natuurgebied. Het is langzamerhand een vriendengroep aan het worden want vele gezichten van eerdere natuurwerkdagen waren al bekend.
Van oudsher is de Amerikaanse Vogelkers een exoot die bestreden moet worden. Deze struik/ boom overwoekert al het inheemse groen.
Dit jaar startten we met het in model brengen van de Elzen langs de Vijverstraat. Lydia, Maureen en Emmy namen dit voor hun rekening. De onderste takken werden gesnoeid, zodat er een ‘laan van allure’ ontstaat. Het historische zand- en kerkenpad hebben we ook onderhanden genomen. De oude eiken kregen een verzorgingsbeurt. De uitlopers die aan de zijkanten van de bomen groeien, zijn verwijderd. Daardoor krijgen de bomen hun majestueuze vorm terug. Enkele kleine eikenstruiken zijn weer in een boomvorm teruggebracht. In de hoop dat het ooit weer zo’n mooie boom gaat worden, als hun drie oude broers.
Het vele snoeiwerk leverden heel wat ritjes met de landrover en aanhanger op, om alle takken weg te werken. Een hakselaar zou een uitkomst geweest zijn. Maar dat is dan weer een wens voor de toekomst.
De Amerikaanse Vogelkers De grootste groep, bestaande uit Wim, Mick, Louis, Resy, Jan, Ingrid, Irene en Eline en Lilian ging de historische houtwallen uitdunnen. Ook hier is de Amerikaanse vogelkers flink te keer gegaan. En die moeten we terugdringen. Op advies van Brabants Landschap en Anton De Vos (groenadvies) hebben we een nieuwe aanpak uitgeprobeerd. De takken en struiken worden op één meter boven de grond gesnoeid. Alle uitlopers worden dan na 3 tot 4 maanden opnieuw gesnoeid. Gevolg is dat de struik zich uitput. We hoeven op deze manier geen bestrijdingsmiddelen te gebruiken, en verdwijnt langzamerhand de exoot uit het natuurbeeld op De Vijverhoeve.
Maatschappelijke stage Dit jaar werden we voor het eerst vereerd met scholieren. Maureen, Marisa en Coen. Voor hun maatschappelijke stage hebben ze een berg werk verzet. Best spannend, tussen al die volwassenen. Maar ze stonden hun mannetje, of vrouwtje. Binnen de kortste keren gaven ze advies aan al de deelnemers hoe het natuurlijk onderhoud het best gedaan kon worden. Dat was even genieten. Na afloop hebben we gezamenlijk nog een korte evaluatie gehouden. Het is tenslotte een officieel leertraject. Alle scholieren waren reuze enthousiast. Een volgende keer weer. Dat was de unanieme mening. Van de kant van de Vijverhoeve, alleen maar lof. Het is een enorme verrijking van de groep, als we ook variatie in leeftijd hebben. Daar genieten we allemaal van.
Even op adem komen tijdens de lunch Het blijkt een enorme klus. Alhoewel het weer voor een heerlijk najaarszonnetje zorgde. Bijna zomer, leek het wel. Als we dan naar de lunch gaan, dan blijkt hoe intensief het allemaal is. Heerlijk om even uit te rusten. Dan heb je ook even de tijd om met elkaar bij te praten. Wat blijkt is dat Mick, die twee jaar terug nog de nieuwsbrief-redacteur was, nu volop aan het
werk was. En geen tijd had voor een eigen verslag. Mick is een wereldburger geworden, zo hoorden we. Hij is in Australië geweest. En had studieboeken meegenomen, zodat het reguliere schoolprogramma gewoon door kon gaan. Knap dat hij het schooljaar, samen met deze internationale ontdekkingstocht, over gegaan is naar de volgende klas. Dat heeft hij goed voor elkaar.
De langverwachte borrel En jawel, na een intensieve dag van hard werken, is het half vier in de middag. Het sein ‘meester’. Alhoewel we dat niet al te letterlijk moeten nemen. Een groot deel van het snoeiwerk is af. Maar nog lang niet alles. Hoe is het mogelijk dat we zoveel gedaan hebben. En desondanks nog zoveel zouden willen doen. De suggesties worden al gedaan om een vervolgdag te organiseren.
Na deze snoeiarbeid werd het tijd om met elkaar eens gezellig de sociale contacten te onderhouden. vele tips komen over tafel. En ervaringen met de vogelkers, de reeën en mogelijkheden om te wandelen in deze mooie natuur. Jan doet de suggestie om werk te maken van de hakselaar. Op Marktplaats moet zoiets toch te vinden zijn? Werk voor de komende weken, als de dagen gaan korten. En de avonden langer worden.
Ook Jan zat op zijn praatstoel. Helemaal overgekomen uit Frankrijk, wilde hij deze dag voor geen goud missen. Je hoort nog eens wat. En op deze manier ben je op een actieve manier met elkaar in gesprek. Stimulerend zegt hij, nippend aan zijn bockbiertje.
Strategisch management: in de praktijk Bij aankomst stond voor iedereen koffie, thee of limonade klaar in het Bakhuis van De Vijverhoeve.
Aan het einde van deze inspirerende natuurwerkdag, kijken we er met een voldaan gevoel op terug. Het valt wel op als we het glas willen heffen op deze dag, dat het glas wel ‘zwaar’ is. Dat zijn we niet gewend om een hele dag takken te snoeien. En aanhangers vol te stouwen. Laat staan om in de meest onmogelijke bochten de struiken weer in model te brengen. Wel hebben we een hoop gelachen. De natuur heeft weer een reuze opknapbeurt gekregen.
En dan denken we na afloop: eigenlijk was het (weer) te kort. Te weinig tijd om écht bij te praten. En te weinig tijd voor al die natuurklussen die we nog hadden willen doen. Maar daar is een volgende Natuurwerkdag weer goed voor.
Voor alle vrijwilligers, enorme dank. Zonder jullie hadden we deze klus niet kunnen klaren. Een stimulans te meer om in het voorjaar opnieuw zo’n dag te organiseren. Of mogelijk eerder?
Wie weet? Maar voor dit moment alle waardering voor jullie inbreng. We kijken met veel plezier op de Natuurwerkdag terug.
