Mijn Schoolleven, van Lillo tot Brasschaat

Kris Van den Bosch: “de Polder zit diep in mij“

BRASSCHAAT – Frans Van den Bosch (1926), geboren en getogen in Lillo, werkte zich op van polderjongen tot schoolhoofd in Brasschaat. In zijn laatste jaren zette hij op vraag van zijn zoon Kris (1955) wat herinneringen op papier.
Het werden twaalf bundeltjes in schoon schoolmeesterschrift, opgehangen aan zijn 53 schooljaren maar tevens een brok sociale geschiedenis over zijn afkomst, de verdwenen polderdorpen, de oorlogsjaren en de Normaalschool.
Tien jaar na de dood van zijn vader in 2011 en zelf inmiddels op pensioen verwerkte Kris de teksten tot een boekje.

Frans Van den Bosch op het einde van zijn loopbaan

‘Mijn Schoolleven, van Lillo tot Brasschaat ‘ werd in eigen beheer uitgebracht in een oplage van 125 exemplaren. Het alleraardigst werkje nodigt uit om in één keer uit te lezen en roept wel wat nostalgie en weemoed op. Een aanrader voor iedereen die nog een band heeft met Lillo en bij uitbreiding de andere polderdorpen. Ik pols bij Kris naar raakvlakken met het verhaal van zijn vader.

‘Ik ben opgegroeid in Brasschaat, waar mijn vader in 1954 was komen wonen toen hij er schoolmeester werd. Het vijfde leerjaar heb ik bij hem in de klas gezeten. Ik ben de oudste van vier kinderen en kreeg het engagement met de paplepel mee. Mijn vader zette zich naast zijn schoolwerk in voor allerlei socio-culturele en parochiale instanties, mijn moeder was actief binnen de KAV en daarom was het misschien niet echt verwonderlijk dat ook ik sociaal geëngageerd ben. Een aanzienlijk deel van mijn beroepsloopbaan heb ik meegewerkt aan de uitbouw van het gemeentelijk cultuurcentrum. Ons gezin was door de bezigheden van vader in Brasschaat goed gekend. Ik geef mijn kinderen nu hetzelfde engagement mee als waarmee mijn vader mij inspireerde.’

‘Het Brasschaat van de jaren vijftig en begin zestig is in niets te vergelijken met nu. Er was nog duidelijk zichtbare armoede. Er reden weinig auto ‘s en er was geen comfort. Ik heb het eenvoudige leven nog aan den lijve ondervonden. Daardoor heb ik steeds goed beseft waar ik vandaan kom. Ik sta met mijn twee voeten stevig in de poldergrond. Ik herinner me nog goed hoe ik als kleine jongen meereed met vader op de fiets, op bezoek bij zijn ouders in Lillo, Kees en Net van Jan Poes, en we er verse groenten van meebrachten. Het fietspad naast de Steenweg, zeker voorbij de Blauwhoef, was een smal zandpaadje naast een brede sloot . Het huis van mijn grootvader werd in 1964 afgebroken maar ik haal het nog zo voor de geest. Hoewel ik niet van de Polder ben, zit de Polder diep in mij. Het verhaal van deze eenvoudige mensen die enkel maar gewerkt hebben, was het waard om neergeschreven te worden. De geschiedenis van de polderdorpen moet bewaard blijven.’

‘Uit hoofde van mijn werk heb ik me steeds bekommerd om een mooie lay-out en aangepaste foto ‘s. Ik heb de teksten van mijn vader dan ook in een mooie vorm gegoten. Toen Mijn Schoolleven eenmaal verschenen was bleven de reacties niet lang uit. Mensen die mijn vader nog gekend hadden, oud-inwoners van Lillo of daar al kinderen van lieten me weten dat het boekje een pareltje was en ik denk dat mijn vader ook wel trots zou zijn op wat ik van zijn teksten gemaakt heb. Vooral de laatste pagina grijpt naar de keel. Daarin beschrijft mijn vader de periode van herstel na een operatie. Hoe hij als een oud man achter het raam zat, niets doend, zoals een poes naast zijn staart zit. Het zijn flarden uit zijn leven, kleine verhaaltjes verteld met kleine woorden maar met een grote impact.’

Vanaf januari zijn, speciaal voor de lezers van De Polder, de laatste tien exemplaren van dit boekje te koop op de redactie voor de gunstprijs van 10 euro. Snel zijn is de boodschap! Bij interesse stuur een mailtje naar redactie@publipolder.be

Peter Hendrickx