Bijna is het zover! Dan weten de inwoners van Stabroek terug uit welke hoek de wind waait.
In november 2010 haalde een gespecialiseerde firma de haan en windroos van het dak van de Sint Catharinakerk te Stabroek. Al meer dan 2 jaar moeten de inwoners van de gemeente het dus stellen zonder kerkhaan en windroos.
Leerlingen van Pito, afdeling lassen en sanitair hebben er voor gezorgd dat kortelings het koperen beestje kan teruggeplaatst worden. Zij maakten een spiksplinter nieuwe haan en herstelde het smeedijzeren onderstel. Nu moet de constructie nog gezandstraald en voorzien worden van een laag poederlak. En als het weer dan nog eens meezit kan de blinkende koperen haan terug met zijn kopje rondjes gaan draaien daar hoog op de kerktoren.
De Haan op ene poot
‘k Heb jarenlang op ene poot gestaan,
gewetensvol, geduldig
voor boer en bedelaar mijn best gedaan.
Aan wat was ik dan schuldig?
‘k Heb altijd mij toch aangepast
gedraaid, gekeerd, gehoorzaam.
Aan kruis en stek hield ik me vast
en werkte voort, onbuigzaam.
Men heeft mij van mijn spits gehaald
en ‘k voel me overbodig.
‘k Heb toch geen enkele keer gefaald
en iedereen had me nodig.
Met mij verdween het kruis van ‘t dak
waarnaar het volk zich richtte.
Het was alsof mijn kam toen brak
en ‘t volk gaat niet meer te biechten!
Ik mis mijn toren, ik mis de mensen
die onder mij passeerden.
Wat kan een windhaan zich toch beter wensen,
die altijd naar de wind zijn kopke keerde?
Er is nog hoop, zo hoor ik zeggen
dat ik terug gaan draaien en keren mag,
beseffend dat ik geen ei kan leggen
maar weet welk weer het wordt, elke nieuwe dag!
Dan zal ‘k er staan, kort bij de hemel
op ene poot op mijne stek,
gezuiverd van de roest en memel
en val ‘k de eerste halve eeuw niet meer op mijne bek!
