Door alle Kerst- en Nieuwjaarsdrukte verdwenen de meer dan 1.000 doden van de Filippijnse natuurramp volledig naar de achtergrond. De 18 jarige Kalmthoutse uitwisselingsstudente Stefanie Boons kon zich echter gelukkig die nacht in pyjama door het water wadend redden! Haar Zwitserse medestudente Ile kon na negen uren wachten op het dak van haar woning, geëvacueerd worden, nadat het water er twee verdiepingen hoog stond. Die zaterdagochtend 17 december vernam vader Eric Boons in Heide te 7 u dat die tyfoon de stad Cagayan de Oro geteisterd had en dat het water en de aardverschuiving er toen reeds 200 doden maakte terwijl er 400 vermisten waren. Door de uitgevallen communicatie kon ook de ambassade geen nieuws geven – waarop lange bange uren volgden – tot het verlossend bericht via via te 11.10 u. binnenliep dat Stefanie gered en ongedeerd was! Door schouderhoog water kon zij met haar gastouders die ochtend, ondanks het binnenstromend water, het huis verlaten en langs ingestorte huizen veiliger oorden bereiken en rond 14 u. haar intrek nemen in een hotel. Zondag konden zij gelukkig terug naar hun huis, waar het water teruggetrokken was. Niet enkel de verwoesting, maar vooral de doden die ze zag liggen, overweldigden haar. Anderen verloren have en goed, familie en vrienden. Zij kuisten het onder de modder bedolven huis en zijn gelukkig dat zij dat nog hebben. Nooit zag zij zoveel kakkerlakken. Om een emmer water te hebben moet zij mee gaan aanschuiven aan een bedelingplaats. Toch zijn zij bij de gelukkigen die de natuurramp overleefden. En dat besef maakt haar radeloos. Zij voelt zich schuldig en machteloos bij het zien van al die ellende en verwoesting. Zij geraakte in een hotel terwijl velen aan het verdrinken waren. De kloof tussen rijk en arm is zó groot. Hun stenen huis staat er nog terwijl de talloze houten huizen langs de rivier allemaal vernield zijn. Alles is onherkenbaar geworden. Grote stadsdelen staan nog blank en de mortuaria nemen geen lijken meer aan, zodat ze dan maar, omwille van de stank, op de vuilnisbelt gelegd worden tot er een oplossing komt – vertelde zij! Velen zijn er nog vermist terwijl er 45.000 in opvangcentra verblijven. Sociaal bewogen wilt zij “iets” doen en werkt er nu als vrijwilligster. De plaatselijke Xavier University startte een grootse hulpactie. Uiteraard wilt ook het thuisfront haar helpen “helpen”. Een eerste kleine actie tijdens een etentje bracht al 322 € op.
Solidariteitsmaaltijd
Vader Eric Boons kookt een solidariteitsmaaltijd (soep, fricassee met groentenkrans en kroketjes, dessert) op zaterdag 14 januari van 18 tot 20 u. in de zaal ‘t Centrum, Heidestatieplein 8 te Heide-Kalmthout: inschrijven op eric.boons@telenet.be aan 12 € – ter plaatse betalen. U kan ook helpen door te storten op het Hulpfonds Cagayan de Oro van Stefanie Boons: BE03 7450 4549 4584. Uiteraard gaat alle ingezamelde geld rechtstreek en integraal naar Stefanie, die het ter plaatse met de plaatselijke hulporganisatie op zijn best zal besteden.
Lieven Gorissen
Foto’s: Stephanie Boons
