Bij de uitvaart van Bob Wezenbeek in de kerk van Stabroek, sprak Eddy Bruyninckx, directeur-generaal van het Antwerpse Havenbedrijf een gevat afscheidswoord uit. Hij wees hierbij vooral op de vele inspanningen voor de Vlaamse zaak en het Vlaamse volk die Bob in zijn leven heeft gedaan. Voor hen die er niet konden bijzijn geven wij hier deze indrukwekkende toespraak, die ook inspeelt op de verhouding tussen Polder en Haven.
Alida, Tom, Joy, Kim
Familieleden en vrienden van Bob,
Bob, de geestdriftige, de enthousiaste en begeesterende volksverbonden Vlaming. Uit de Polderse klei getrokken Vlaming met een brandende ambitie om mee te strijden voor een welvarend Vlaanderen. Gewapend met een krachtige pen die het dagdagelijks journalistiek geschrijf literair ver oversteeg. Maar vooral gezegend met een krachtig overtuigend vermogen, met een geloof dat inderdaad bergen verzet. Het deed hem ook een natuurlijke bestemming vinden bij het Vlaams Economisch Verbond. Bezield bouwen aan de toekomst van Vlaanderen, aan de emancipatie van de Vlaming in alle opzichten.
Want al werd ik gevraagd het hier vooral te hebben over Bob als journalist, als economisch activist of politicus achter de schermen, Bob was niet voor één gat te vangen. Bob was alles tegelijk met slechts één doel voor ogen. En hiervoor ga ik een oud vervlogen begrip hanteren: Bob wilde permanent aan volksverheffing doen. Vlaanderen economisch sterk maken met de DIRV-campagne. De derde industriële revolutie in Vlaanderen, waarbij we strijdmakkers waren: jij vanuit het VEV, ik vanuit het kabinet van Gaston Geens.
Vlaanderen cultureel optillen: met respect voor eigenheid, met passie voor het cultureel erfgoed, maar vooral ook en opnieuw toekomstgericht cultureel opbouwwerk. Vlaanderen ook ethisch sterk houden in de moderniteit en de post-moderniteit en dit vanuit een authentiek christelijke overtuiging. Vanuit die visie op mens en maatschappij was je alom actief.
De campagne “Vlaanderen in Actie” moest voor jou niet uitgevonden worden, je was er de belichaming van, je hele leven lang.
Overigens, in wat het voeren van campagnes betreft, kende je je meester niet. Met je onovertrefbare geestdrift droeg je de campagnes van Alida – achter de sterke vrouw stond steeds de sterke man. Maar niet alleen van Alida, ook vele andere campagnes steunde je energiek. Van Leo Tindemans, tot plaatselijke kandidaten uit Stabroek, Kapellen, enz. Hiervan kan ik persoonlijk en familiaal getuigenis afleggen.
Bob, we zullen je allemaal ontzettend missen, jij koene krijger en strijder voor de emancipatie van je volk, voor economische ontwikkeling in harmonie en met respect voor de leefomgeving. De haven moest ook voor jou dieper uitgebaggerd worden, maar het slib mocht niet uitgestrooid worden over de rijke landbouwgrond. En ook daar haalde je je gelijk en verzoende je de ogenschijnlijk tegengestelde belangen. We zullen je missen, goede vriend met het grote hart en de sprekende ogen vol geestdrift en dadendrang.
De winnaar is de hemel, beste vrienden: Wezenbeek en Hoet, als twee matrozen varend naar het Paradijs. Het zal er nu pas echt flamboyant worden.
Vaart Wel Bob !
