Miniemen SK Nieuw Stabroek kampioen

Zaterdag 29 maart was het eindelijk zover! Na een heel jaar aan de leiding gestaan te hebben, op één wedstrijd na, konden we kampioen spelen indien we onze voorlaatste wedstrijd wonnen op het veld van OXACO.
De vorige speeldag hadden we een grote stap richting kampioenschap gezet dankzij een vlotte overwinning tegen de tweede geklasseerde: SIMIKOS. Door deze overwinning stonden we 4 punten voor op zowel nummer 2 als nummer 3 van het klassement.
Eén overwinning in de laatste twee wedstrijden, respectievelijk tegen de laatste en de 10de van het klassement, was voldoende.
Het kon niet meer fout gaan, bekers werden besteld, drank werd aangehaald, speciale t-shirten werden bedrukt. De trainers hadden echter hun spelers gedrukt op het feit dat : “het vel van de beer ……..”
Voor de wedstrijd moesten we al een stevige opdoffer verwerken: één van de sterkhouders van de ploeg, Jef Van Ham, diende verstek te geven wegens ziekte.  Hij heeft heel de competitie meegespeeld en moest, uitgerekend nu, in bed blijven.
Om 09.30 uur moesten we er aan beginnen, in de wetenschap dat we in onze ochtendwedstrijden wat problemen hebben met de concentratie, zeker in de eerste helft.
Die zaterdag was het niet anders.  We kregen kans op kans; ballen op de paal, schoten net over het doel, prima tussenkomsten van de thuisdoelman; hij gaf de indruk onklopbaar te zijn die ochtend. We gaan rusten met 0 – 0, kopjes naar beneden.
In de kleedkamer heerste echter geen gelaten sfeer; we waren er allen zeker van dat dit niet kon blijven duren; de bal zou er wel eens ingaan. Er werden enkele tactische wissels gedaan en de match kon terug beginnen.
De massaal meegekomen supporters, zoals reeds heel het seizoen, deden hun uiterste best om de ploeg mee vooruit te stuwen.
En dan eindelijk: na nog maar eens een actie lukte het dan toch. Robbe Suy kon een mooie actie afwerken : 0-1. Iets later volgde reeds de tweede goal, afwerker van dienst Tijs Smeets.
Supporters werden gek van blijdschap en door hun lawaai werden ook de voetbalgoden wakker: Hannes Van Elsacker, die een beetje een ongelukkig seizoen had, ging door op links en verschalkte de keeper : 0-3. Er waren nog maar enkele minuten te spelen; de match leek gespeeld.
Echter niets was minder waar.  Na een onoplettendheid van onze spelers kon OXACO tegenprikken : 1-3. We herstelden echter onmiddellijk met het tweede doelpunt van Tijs: 1-4.
De flessen werden bovengehaald, het feestje barstte los.
OXACO lukte nog een tweede eerredder, maar daarna floot de scheidsrechter de match ten einde.
Eindelijk kampioen!
Wat dan volgde was niet te beschrijven, de (alcoholvrije) champagne vloog in het rond, kledij werd niet gespaard. De technische staf en spelers van OXACO kwamen ons feliciteren met onze verdiende titel. Tot slot werden de trainers, traditioneel, onder de douche geduwd en werd onder luid gezang de “kidibul” van de kledij gewassen. Nogmaals een dikke proficiat aan al de spelers en nen dikke merci aan de talrijke supporters, die ons heel het jaar zeer sportief ondersteunden.
Tom en Frank (trotse trainers)
foto: boven: Hannes Van Elsacker, Ward Eyckmans, Yuri Van der Schoepen, Tom Verachtert, Jens De Lee, Tijs Smeets, Matthias Cuypers, Ansgar Leyten, Lander Simons, Robbe Suy, Frank Vanloocke
Onder : Jorg Elst, Jonathan Quireynen, Jari Vanloocke, Pieter Ysenbaardt, Jef Verachtert, Seth Loots