Wat voorafging: Sylvère ontmoette een vreemde man …..
Sylvère?’ Weer keek hij in de ogen van een andere vreemde man. ‘Dat ben ik,’ antwoordde hij. ‘Ik heb opdracht gekregen om u naar huis te brengen,’ zei de man. ‘Van wie heb je die opdracht gekregen?’ vroeg Sylvère. ‘Dat weet ik niet,’ was nu het antwoord. ‘Via de telefoon zei iemand dat u hier was en dat ik u hier moest opwachten en naar huis brengen.’ Sylvère kon zijn oren niet geloven. ‘En mijn auto dan?’ vroeg hij nog ongerust. ‘Is dat die Citroën die ze hier uit de berm hebben getakeld?’ Sylvère knikte. ‘Die is naar een garage gebracht en zou binnen een paar dagen naar hetzelfde adres dat ik heb gekregen, hersteld en wel nagestuurd worden. Alle rekeningen zouden trouwens al betaald zijn.’
Sylvère hoorde de man met open mond aan. Hij kon niets inbrengen en stapte gewillig in de klaarstaande auto die hem zonder omwegen naar huis bracht. Zijn vrouw deed lachend de deur open. ‘Ha, ben je daar schat?’ Sylvère stond weer aan de grond genageld. Ze was niet kwaad of teleurgesteld. Hij stapte vol ongeloof zijn woning binnen die van boven tot onder kraaknet was, daarbovenop hing er een braadlucht die hem het water in de mond deed lopen. ‘Hoe ben je aan dat eten…., hoe komt het dat je op de hoogte…., wie heeft….?’ Sylvère wou duizend vragen tegelijk stellen, maar zijn vrouw was hem voor. ‘Ik weet alles al. Er was hier een heel vriendelijke man die de boodschappen kwam leveren en die heeft me het hele verhaal verteld. Spijtig van Dianneke, maar dat komt wel goed en nog bedankt dat je de boodschappen hebt doorgestuurd. Het bijgeleverde recept om de Mechelse koekoek klaar te maken zal ons ma wel kunnen smaken. Ik begrijp dat je wat moest regelen voor de auto en dat er een nachtje overgegaan is, maar gelukkig zal alles op tijd klaar zijn. Ga je nu maar snel douchen want ik ruik je tot hier. Pa en ma kunnen hier alle momenten zijn en je weet, ons ma. Ze rolde even met haar ogen en ging zingend weer naar haar potten.
Sylvère trok naar boven. Daar speelden de kinderen in kraaknette kamers met prachtige kerstgeschenken. ‘Hoe komen jullie aan die….’ hakkelde hij , maar weer kon hij zijn vraag niet afmaken. ‘Ha, pa, ben je daar. Bedankt voor die mooie cadeautjes die samen met de boodschappen zijn geleverd. Dit zal de mooiste Kerstmis in jaren worden.’ Twee klappende zoenen van zijn kinderen maakten dat hij zich direct weer thuis voelde en hij maakte zich klaar voor kerstavond.
Die verliep voorspoedig. Een prachtige kerstboom vulde de kamer met licht en gezelligheid en de feestdis was royaal. Nog nooit had Sylvère zijn schoonmoeder zo zien genieten van een maaltijd van haar dochter. Toen ze, haar vingers aflikkend, voldaan achterover leunde, zei ze: ‘ Nu heb je je echt overtroffen meisje. Ik heb nog nooit zo lekker gegeten.’ Zijn vrouw knipoogde even naar hem en zei: ‘Ja, als je van je man zo’n lekkere recepten krijgt, is het niet moeilijk.’ Ook de kerststronk, die hij de dag daarvoor nog over heel de koffer verspreid had zien liggen, was in ere hersteld en vormde een ideale afsluiter van een perfecte avond.
Enkele dagen later, Kerstmis was bijna verteerd, stopte een truck met een wel heel speciale lading op zijn oprit. De chauffeur belde aan en vroeg :’ Woont hier ene Sylvère?’ ‘Dat ben ik,’ antwoordde hij. ‘Dan heb ik nog iets voor u. Volgt u me maar.’ De man ging Sylvère voor naar zijn truck en opende de achterklep. En daar stond ze, zijn Dianneke, volledig hersteld, gepoetst, opgeblonken en met een grote rode strik errond. Sylvère kon zijn geluk niet op. Hij reed zijn hartendief zelf uit zijn taxi en vroeg zich af wie toch die vreemde man zou kunnen zijn die hem al dat geluk gebracht had. Sylvère kon er geen zinnig antwoord op geven maar sinds hij zijn Dianneke terugkreeg prijkt op haar dash-board een beeldje van een kerstmannetje met licht overgewicht die, vanonder zijn wollen wenkbrauwen, lachend naar hem knipoogt. (Peter Hendrickx)
Namens gans de redactie wensen wij u fijne kerstdagen!
