Geboren Kapellenaar (1974), versaste Anton Cotteleer via Antwerpen naar het Kalmthoutse Dennendaal om er in alle rust in een mooie omgeving zijn kunstenaarschap te kunnen uitleven. Toevallig leeft en werkt hij dan ook in de omgeving van het habitat van wijlen kunstenaar Ernest Albert (1900-1976), dat zijn weduwe Marcelle Breugelmans die 101 werd, aan de gemeente Kalmthout schonk om er tentoonstellingen en kleinschalige cultuurprojecten te houden. Na reeds verschillende prijzen gewonnen te hebben, won hij vorig jaar de op een na belangrijkste Vlaamse kunstprijs, de Prijs Ernest Albert voor beeldhouwkunst van de stad Mechelen, ook weer toevallig ingesteld dank zij een schenking in 1979 van 10 miljoen BF door diezelfde weduwe van de oud directeur van de Mechelse Academie, de in Kalmthout wonende en werkende Ernest Albert. Cotteleer zouden wij een eigenzinnig kunstenaar willen noemen die adept is van Marcel Duchamp (1887-1968) die op zijn beurt de mosterd haalde bij de Franse dichter graaf de Lautréamont, pseudoniem voor Ducasse (Montevideo 1847-Parijs 1870), die zijn bizarre “Les chants de Maldoror” illustreerde met de ontmoeting van een schrijfmachine en een paraplu op een dissectietafel, waarop in 1917 Duchamps een urinoir als readymade kunstwerk “fontaine” presenteerde, wat als invloedrijkste kunstwerk van de 20ste eeuw erkend werd. Cotteleer vertrekt eveneens van bestaande vormen als porseleinen schouwgarnituren die hij zal verzagen en weer in een verkeerde volgorde zal assembleren tot een nieuwe vormentaal om alles op een “andere” manier te bekijken en zich af te zetten van bestaande vormen die hij los laat. Zo kun je wat je ziet geen plaats geven en moet je wel anders gaan denken– out of the box – en los laten wat je weet.
Dagdagelijkse objecten configureren en de harde materie verzachten door ze te bekleden met viltpoeder. Gedeeltelijke onherkenbaarheid, wat erotiek, de toeschouwer op het verkeerde been zetten, en dat alles zonder schoonheid te willen creëren, eerder zelfs lelijkheid, zo wilt de kunstenaar wat surrealistisch zijn werk inbedden in zijn omgeving, een kamerscherm of tafel, dat integraal deel gaat uitmaken van zijn kunstwerk. Curator en directeur Hans Martens van de Koninklijke Academie voor beeldende Kunsten van Mechelen stelde donderdag 19 maart de winnaar van zijn prijskamp voor te Kalmthout in de woning van zijn voorganger, Kunsthuis Ernest Albert. Hij benadrukte dat een kunstwerk pas echt ontstaat doordat de toeschouwer het bekijkt. Burgemeester Lukas Jacobs wenste zijn kunstzinnige dorpsgenoot geluk met zijn prijs en benadrukte dat de gemeente graag Kalmthoutenaren die een bijzondere prestatie leverden, wilt eren.
De Cultuurraad zorgde dan ook voor een representatieve tentoonstelling met de hulp van de Culturele dienst van Kalmthout, en drukte een prestigieuze brochure. De tentoonstelling is nog vrij toegankelijk op zaterdag en zondag 28-29 maart van 10 tot 17 u. in Kunsthuis Ernest Albert, Hortensiadreef 31 te Kalmthout.
(Lieven Gorissen)
