Linda Cleiren, Jan Stassijns, François Elseviers, Ward Mous, Walter Schepers en Wendy Van Egdom bij de Doodendraad
Onder het motto “herover de forten” vond op zondag 17 mei de 7e editie van de Fortengordel plaats. In de hele provincie werden 19 forten opengesteld voor het publiek. In Stabroek openden de leden van het herdenkingscomité het tweede luik rond de herdenking van WOI, met een zo goed als waarheidsgetrouwe reconstructie van een stuk ‘doodendraad’ aan het Fort aan de Abtsdreef te Stabroek. Via grote infoborden stapten de bezoekers in het verhaal van de doodendraad.
Doodendraad
In oorlogstijd was het Belgisch/Nederlandse grensgebied bekend als smokkelroute. Vele Belgen maakten via Nederland de oversteek naar Engeland, om dan weer via het kanaal het leger in de Westhoek te versterken. Niet alleen goederen maar ook brieven van en naar de frontsoldaten werden de grens overgesmokkeld. Om dit alles een halt toe te roepen beslisten de Duitsers de Doodendraad te plaatsen. De elektrische draad, waarop 2000 volt stond, liep van aan de Noordzee tot ver in Limburg.
In onze streek vertrok de draad in Zandvliet aan de Schelde, liep dan tot voorbij de dorpskom van Zandvliet ter hoogte van het Noordland richting Ossendrecht. Liep verder zuidoostwaarts naar Stabroek tot ongeveer in het midden aan de voorzijde van het fort in de Abtsdreef. Daar boog hij af richting schans Smoutakker in het Hoogeind, waar een grensovergang voor burgers was, een streng bewaakte controlepost. In de Ertbrandstraat was er dan weer een doorgang voor de militairen en liep de draad verder richting Kalmthout.
Dit hield echter vele burgers niet tegen. Via een creatieve doorgang nl. het passeursraam, waagden zij de oversteek. Toch sneuvelden er heel wat aan de draad. Ook Duitse soldaten die met hun pinhelm te dicht bij de draad kwamen, lieten er het leven.
Fort van Stabroek
Gids Ward Mous, soldaat François Elseviers en verpleegster Linda Cleiren, allen van heemkring Molengalm, gaven nadien een rondleiding door het Fort.
Het Fort van Stabroek maakt deel uit van de verdedigingsgordel rond Antwerpen. Door de wet van 10 mei 1902 kreeg Stabroek dit fort, dat werd gebouwd 1905-1907. Tussen 1918 en 1939 werd het omgevormd tot mitrailleur-steunpunt en opgenomen in de anti-tank-verdedigingslijn. Bij het begin van de twee wereldoorlogen kwam de aanvaller telkens uit de richting waarnaar de verdediging niet was gericht. Daardoor is het van geen grote militaire betekenis geweest. Sinds 1955 is het in privébezit.
