Men kon er woensdag 21 november niet naast zien te Heide: een mooi versierde inkom en een feestelijke zaal met 150 leden die allemaal met een etentje, hun eeuwelinge Louisa De Bondt-Kerstens, wilden vieren! Bij haar aankomst zongen allen, terwijl Denise Meert op haar accordeon speelde. Louisa kwam fluks met haar rollator, naar allen wuivend, door de zaal gestapt, om aan tafel plaats te nemen in haar versierde zetel. Allen hieven dan ook samen het glas op de honderdjarige, en lieten zich de Gentse Waterzooi smaken. Een heerlijk gebak met koffie zorgde voor de afronding. Uiteraard maakten de 80 jaren van geboren en getogen Kalmthoutenaar Robert Van der Veken, minder indruk dan normaal, bij zijn viering door voorzitter Wellens. Ook Magda Schellekens werd gevierd na 17 jaren bestuurslid geweest te zijn voor OKRA. Zij kreeg de gouden OKRA-hanger met oorkonde als dank. Op hun ronde langs alle seniorenverenigingen, op de sinds 30 jaar door de gemeente aangeboden seniorenkoffietafels en bijgewoond door 700 senioren, hadden burgemeester Lukas Jacobs en schepen Clarisse De Rydt, uiteraard bijzondere aandacht voor de eeuwelinge te Heide. Jacobs wees op het unieke van Louise De Bondt, die van de drie Kalmthoutse eeuwelingen, de enige is die nog thuis zelfredzaam is! In zijn korte toelichting sprak hij ook zijn bewondering uit voor het feit dat zij nog maandelijks trouw aanwezig is op de OKRA bijeenkomsten, en tot voor kort nog wekelijks bij de kaarters. In naam van de koning mocht hij bloemen en een ingelijst statieportret van het koningspaar overhandigen en wees op het feit dat koningin Paola persoonlijk er een kleine gelukwens op geschreven had. Vanwege de gemeente overhandigde hij haar een op naam gegraveerde erepenning. Ook van OKRA kreeg zij bloemen die ze in een mand kan laten drogen, terwijl de kaarters haar een mooie gesigneerde kaart overhandigden. Op haar stuk taart stond dan ook een chocoladen 100. Onnodig te vermelden dat iedereen zich bij haar verdrong om haar eveneens geluk te wensen. Louise is inderdaad niet enkel de beminnelijkheid zelve, maar ook een rasechte bekende Kalmthoutse van de Molenbaan, waar zij op 17.11.1912 geboren werd. Zij kan dan ook honderduit vertellen over de soepbedeling van het patronaat tijdens de eerste wereldoorlog en hoe zij te voet naar Polygoon moesten om vandaar met de stoomtram naar Antwerpen te rijden. Tot haar veertiende ging zij naar de zusterschool op het Kerkeneind, om dan bij Van Dam te gaan dienen en zo nieuwe kleren te krijgen. Vanaf haar 17de mochten zij dan beginnen bij “den Bell” in Antwerpen, waar ze met de fiets naartoe reed. Zij werkte er tot bij haar huwelijk in 1948 met Mon De Bondt. Maar eerst moesten zij de tweede wereldoorlog doorkomen. Zij moesten lang in de villa Platteau op de Molenbaan gaan slapen, omdat er te veel mijnen aan hun huis lagen, en de Duitsers er volop in zaten. Vooral de bevrijding was een hel. Zo verbleven zij een zestal weken op de Heikant bij Fons Pauwels, om er in de kelder onder een opkamertje te slapen, tot zij er onder vuur lagen en de schelf vol hooi in brand vloog, zodat zij ook daar moesten vluchten om in een gewelfde stal een onderkomen te vinden. Na haar huwelijk ging zij inwonen bij haar schoonouders, kolenhandelaren op de Kapellensteenweg (thans zaak auto-onderdelen naast bakkerij Van Hooydonck), en hielp in het cafe, “de Congo”, genoemd naar hun zwarte kolendragers die er vaak vertoefden. Ook in de kolenhandel hielp zij met het incasseren van de rekeningen. Na 1957 runde zij zelf het cafe tot zij bij de invoering van de BTW in 1970 er mee stopte. In 1975 weduwe geworden, verhuisde zij in 1977 naar hun huis aan de overkant, om er nu nog steeds in te wonen. Zij heeft een zoon, twee dochters, en een 10 maanden oude achterkleinzoon.
Lieven Gorissen
