Ieder land en ieder volk die naam waardig, heeft zijn eigen feestdag. Voor Vlaanderen is dat sinds jaren de Elfde Juli, gegroeid uit de herdenking van de Slag der Gulden Sporen. Die door Hendrik Conscience populair werd gemaakt door zijn boek ‘De Leeuw van Vlaanderen’. Wat eerst zo’n beetje ondergronds en illegaal moest gevierd worden, groeide later uit tot een feest waaraan vele steden, gemeenten en dorpen deelnemen. De grote Antwerpse burgemeester Lode Craeybeckx, Vlaamsgezinde socialist, maakte van Elf Juli als een der eersten een feestdag waarop door het stadspersoneel niet moest gewerkt worden. Hij werd later gevolgd door allerlei overheidsdiensten in Vlaanderen en zelfs in Brussel. En ook door sommige privé-bedrijven. Met de groei naar meer zelfstandigheid, een volwaardige Vlaamse regering en parlement, rees ook meer en meer de vraag of Elf Juli, tegenwoordig officieel het ‘Feest van de Vlaamse Gemeenschap’ genoemd, niet voor iedereen een vakantiedag moest zijn.
Wij stelden de vraag aan Bob Wezenbeek, de Stabroekenaar die al heel zijn leven een belangrijke rol speelt in de Vlaamse Beweging. Wij vroegen ook de mening van een vooraanstaande Ekerenaar, Richard Luyck, voorzitter van het Ekerse feestcomité, actief in het culturele leven en het Ekerse feestgedruis. Lees hun mening in ons magazine en geef die van jou op onze website maar beantwoord ook onze pollvraag.
