Ontelbare keren ben ik er voorbij gereden: de Fabriekstraat en later de Suikerstraat. Deze weg leidde naar de Frederik met zijn haven. Mijn perfecte richtpunt was het vroegere onnoemelijk smalle binnenpadje dat daar schuin tegenover liep.
Op de hoek van de Fabriekstraat – Zoutestraat (of aan de halte van de tram) woonde de familie Lenaerts (die afkomstig was van Oosterweel) en verder in de straat, Jos van Muskes en Nelly, en nog verder brouwer en kolenhandelaar Jos Crijnen – Bremdonckx. Dan de familie Van Wellen – Cleiren en aan de overkant Clara Anthonissen.
Verder hadden we het sluiske langs waar het water van de Dorpsbeek naar het fort Frederik – Hendrik liep. Dit fort werd door de Noordelijke Nederlanden gebouwd in de 17de eeuw. Na enige bochten van de bonkige kasseiweg reed men langs de houten brug en als je daarover was kwam je bij de familie Van Eeckelen terecht, vlak aan de dijk met daarop een grote bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Daar tussenin lag tot 1955 het suikerfabriek.
Nog iets verder passeerde men het café bij Jeanne en Philomene Kwick of Min Kwick. Bij Min Kwick woonde toen Gustave De Ribera de la Mancha (of Staf Rivière in de volksmond). Hij stamde uit een oud Spaans geslacht.
Andere bewoners waren landbouwer Stan Van Meir, Til Noteleirs – Lathauwers en Louis Van Gijsel.
Bovenop de kade woonde er nog een man alleen, bij wie ik brood leverde, maar zijn naam kan ik niet meer herinneren. Het was daar voor de onteigening een prachtig stukje natuur en de mensen uit het dorp reden bijna dagelijks naar de Berendrechtse haven om verse vis te kopen.
Deze plek zit zo in mijn geheugen gegrift, dat ik mijn beste maat een bord liet maken met als opschrift: Frederik – Fabriekstraat – Suikerstraat – 3 km. Ik plaatste deze wegwijzer op de plaats waar men tot in de beginjaren ‘60 naar de Frederik kon rijden. (Franco)
Foto’s: Mensen uit onze streek moeten al minstens 55 jaar zijn om deze weg nog te herinneren.
