In Lillo werd zondag weer toneel gespeeld door de ‘Gesellen van de Laesten Stuyver’ onder leiding van ‘burgemeester’ Kris Dockx. Het ging over de zogeheten onafhankelijkheid van de vesting na 1830.
‘Lillo werd 9 jaar later bij het ‘Belgisch gedrocht’ gevoegd’, vertelde Kris Dockx aan zijn toehoorders, die het kolderiek toneel ‘onafhankelijk Lillo’, bijwoonden.
Kruitmagazijn is industriegebouw
Door het slechte weer ging alles door in het kruitmagazijn, dat onlangs door het Belgisch kadaster overdadig werd getaxeerd als nijverheidsgebouw. Meer dan 1730 euro moet Kris betalen aan de vroeger door hem ‘gepamperde’ staat. ‘Hoe kan een historisch gebouw vergeleken worden bij een aannemers- of constuctiebedrijf?’ vroeg hij zich af. ‘Denken ze dat hier munitgie wordt vervaadigd?’
Verkwanseld
Maar ook historisch heeft Lillo niks te maken met Belgïe, zo bleek. De vesting, die aan Zeeland behoorde, werd in 1839 verkwanseld in ruil voor steden in Limburg als Weert, Maastricht, enz… En voor het Groothertogdom Luxemburg. De scheiding van het Verenigd Koningkrijk der Nederlanden eindigde in de oprichting van een wanstaat, aldus Kris. ‘En dat voelen wij nu nog’, onder meer door de moeilijkheden met de ‘IJzeren Rijn’.
Lachen en gieren
Vervolgens werd een aantal humoristische taferelen opgevoerd die lachsalvo’s uitlokten. Het afscheid van de laatste commandant die aan het hoofd stond van de Zeeuwse troepen. Het strijken van de vlag. De dominee die vaarwel zegt. De Franskiljonse pastoor die zijn plaats inneemt.
Waar Kris het vandaan haalt weten we niet maar hij voerde zowaar een aantal kerkmeubels uit Oorderen op: de preekstoel, het doopvont, de biechtstoel… Vooral het toneel van de biecht lokte bulderend gelach. Uiteindelijk werden beurzen en offerschalen van Oorderen en Oosterweel bovengehaald waarmee terecht rondhalingen gebeurden die de kosten van het toneel moesten dekken.
Een gewaardeerde opvoering die voor herhaling vatbaar is. (sdl)
