Koopjes of toch crisis?

Een tochtje doorheen de wijk Vriesdonk leert ons dat er aardig wat koopjes te vinden zijn… Straat in,  laan uit  telden we meer dan 20 huizen en villa’s die te koop staan. Weliswaar  niet voor ‘een appel en een ei…’
Grote en kleine percelen, met daarop grote en iets minder grote ‘nestjes’  Verscholen achter hoge hagen of ander dichtbegroeid groen of gewoonweg in open bebouwing.
Naar de vraag-prijs blijft het raden:  395.000 euro?… Doe er maar een schepke bovenop, minstens richting 500.000 euro. De meeste optrekjes daar nog over.
Reden van deze aanbieding?  Puntje 1 de ouderdom van de huidige eigenaar. Dat zijn meestal 60 of 70-plussers. Hun domein wordt te groot van huisje-tuin (tje)!   Grondbelasting, ziekte, overlijden man of vrouw…
Meer dan 25 %  van deze bewoners zijn ook ouder dan 70…
Tja en de kinderen dan?  Kom zeg!  Meestal “geschud” uit de rijke broek, hebben die zelf al een villa-mastodont neergepoot, ergens te velde…En 2 ‘paleisjes’ financieel  ondersteunen? Nou moe!
Maar er is nog meer… Brasschaat is nu niet bepaald de goedkoopste gemeente om in te leven.  Daarenboven, dichtbij een te drukke E19, de HSL-lijn, en het dichtslibben van de eens zo rustige wijk. Ook het moordend sluipverkeer dat doorheen de wijk giert.  Elke morgen tijdens de spits is het aanschuiven in tal van straten en lanen.
De rustige oase die Vriesdonk ooit was, wel mensen, dat is jaren geleden, jaren geleden toen er ook nog  tientallen paters-Norbertijnen huisden in het nabije Sint-Michielscollege. Waar is de tijd?
Zouden er nu nog een handvol paters echt woonachtig zijn?
50 tot 60 jaar geleden….toen stond Vriesdonk al goed vol….en niet alleen van paterkes…!               erjee.