Uitbaatster Christiane Pellis aan Sporthal De Polder
BERENDRECHT – Uitbaatster Christiane Pellis van cafetaria Sporthal De Polder is er het hart van in: zij moest op 22 augustus jl. de boeken neerleggen. Dat is amper drie jaar na de start van de zaak. ‘‘De kosten van personeel, huur en keuken” liepen te hoog op en de inkomsten konden die niet dekken.’
‘In het begin verloren we veel tijd met gebruikers van de sporthal, die moeilijkheden hadden met het badgesysteem. ‘Mensen geraakten opgesloten of konden niet meer binnen wanneer ze een luchtje gingen scheppen of bij ons iets kwamen drinken. Wij konden niets doen want we hadden met de sporthal zelf niets te maken. Later hebben we een ‘noodbadge’ gekregen om mensen te helpen en omwille van de veiligheid. Maar als er werkelijk iets fout liep moest er gebeld worden naar een technieker die van ergens uit de stad kwam.’Christiane beklaagt zich ook over het gebrek aan communicatie. ‘We kregen zelden mededelingen over bij voorbeeld grote wedstrijden of tornooien die hier zouden plaatsvinden en die vaak honderden sporters van elders brachten. Zo konden we geen maatregelen nemen om hen op te vangen.’
‘En dan dat verbod om aan de toegangsweg een plaat te zetten met onze naam en het menu. Hoe kun je dan mensen aantrekken om te eten? Zelfs de naam van de sporthal is nog steeds niet aangebracht op die ‘blinde’ gevel. Mensen van buiten de Polder denken dat hier een of ander logistiek magazijn is gevestigd is.
Volgens Christiane is de cafetaria slechts rendabel te maken door democratische maaltijden aan te bieden. “Dat hebben we gedaan, maar we konden veel te weinig mensen bereiken. We investeerden ook heel wat, onder meer voor de inrichting van de keuken en de aankoop van bestekken.
De uitbaatster meent dat de slechte gang van zaken ook te zoeken is in de algemene achteruitgang van horeca en cafés. ‘Tot na de oorlog waren er in Zandvliet en Berendrecht meer dan honderd herbergen. Hoeveel schieten er nu nog over? In Lillo zijn er onlangs twee dichtgegaan. In Zandvliet zijn er twee/drie te koop of over te nemen. In Berendrecht idem. De mensen blijven thuis en drinken daar iets bij de tv. Ze mogen niet meer roken in de cafés en ze lopen de kans om in het zakje te moeten blazen.’
Districtsburgemeester Carl Geeraerts betreurt het sluiten van de cafetaria. “Maar het district heeft hier geen bevoegdheid in”; zegt hij. De Stad heeft de concessie destijds doorgegeven aan de brouwerij Maes. Ik hoop dat die spoedig een nieuwe uitbater vindt”. (Staf De Lie)
‘En dan dat verbod om aan de toegangsweg een plaat te zetten met onze naam en het menu. Hoe kun je dan mensen aantrekken om te eten? Zelfs de naam van de sporthal is nog steeds niet aangebracht op die ‘blinde’ gevel. Mensen van buiten de Polder denken dat hier een of ander logistiek magazijn is gevestigd is.
Volgens Christiane is de cafetaria slechts rendabel te maken door democratische maaltijden aan te bieden. “Dat hebben we gedaan, maar we konden veel te weinig mensen bereiken. We investeerden ook heel wat, onder meer voor de inrichting van de keuken en de aankoop van bestekken.
De uitbaatster meent dat de slechte gang van zaken ook te zoeken is in de algemene achteruitgang van horeca en cafés. ‘Tot na de oorlog waren er in Zandvliet en Berendrecht meer dan honderd herbergen. Hoeveel schieten er nu nog over? In Lillo zijn er onlangs twee dichtgegaan. In Zandvliet zijn er twee/drie te koop of over te nemen. In Berendrecht idem. De mensen blijven thuis en drinken daar iets bij de tv. Ze mogen niet meer roken in de cafés en ze lopen de kans om in het zakje te moeten blazen.’
Districtsburgemeester Carl Geeraerts betreurt het sluiten van de cafetaria. “Maar het district heeft hier geen bevoegdheid in”; zegt hij. De Stad heeft de concessie destijds doorgegeven aan de brouwerij Maes. Ik hoop dat die spoedig een nieuwe uitbater vindt”. (Staf De Lie)
